Boosheid

Boosheid, een emotie die we niet graag durven tonen. Een emotie die onze maatschappij niet echt toelaat. Als je eerlijk bent met jezelf, toon jij je boosheid wel eens? Of heb je die überhaupt?

Het voorbije weekend heb ik een opleidingsblok gevolgd rond dit thema in Agape Belgium. Andere onderwerpen zoals: begrenzing, depressies, trauma’s,…kwamen er ook aan bod. En ja, ze zijn verbonden met elkaar. Volgens docent Dirk Ghekiere is de oorzaak van een depressie het niet kunnen omgaan met boosheid. De wortels van boosheid zijn de ergernissen en irritaties die je niet hebt geleefd. Zo ontstaat boosheid. En als je ook je boosheid niet leeft, zal het omslaan in haat. Haat vervormt zich in wrok en wrok uiteindelijk in een depressie.

Irritatie

We kennen het allemaal: we voelen een irritatie naar iemand toe en we gaan erover praten (roddelen) met een ander. De irritatie die je voelt, is vaak puur projectie. Het heeft niet te maken met wat nu gebeurt, maar het is gelinkt met vroeger. Ooit heb jij je geërgerd aan iemand (de eerste personen zijn hoogstwaarschijnlijk je ouders of verzorgers). De ergernis die je voelt voor de persoon in het nu is puur een spiegel van wat er toen gebeurd is. De ergernis van toen heb je niet geleefd. Ze heeft geen ruimte gekregen. Ze komt dus telkens terug. Tot ze gehoord wordt.

Trauma’s

Volgens Peter A. Levine* is het zo dat, als we lastige gevoelens ervaren, we de neiging hebben om deze te ontlopen. Mentaal gezien splitsen we onszelf op van onze gevoelens. Er ontstaat angst om onszelf te verliezen in deze ‘afschuwelijke’ gevoelens. Het beste wat we dus kunnen doen is deze te vermijden. In onze gedachten gaan we ons zo beter en veiliger voelen. Maar het tegendeel is waar. Hoe meer we ze vermijden, hoe meer macht ze over ons gedrag zullen hebben. Wat niet gevoeld wordt zal hetzelfde blijven of zal zelfs intensiever worden. We voelen ons gedwongen om te verdedigen, vermijden of controleren. En zo ontstaat een vicieuze cirkel.

Hoe kan het dan wel?

De meest gezonde manier om met onaangename gevoelens om te gaan is jezelf te verbinden met dat wat leeft. In sommige situaties (vb.: verkrachting, auto-ongeval,…) is dit gewoon niet mogelijk aangezien de situatie onveilig is. Gelukkig maar dat we dan in een vecht-, vlucht- of bevriezingsmodus komen: het is een oeroud systeem om te overleven. Maar het is niet omdat je telkens een man tegenkomt of in de auto stapt dat hetzelfde zal gebeuren en dat het een onveilige situatie is. Jezelf veilig voelen is dus een heel belangrijk element. Hoe meer je de onaangename gevoelens in de ogen durft te kijken, hoe meer veiligheid je kan creëren voor jezelf. Ga dus niet roddelen over een ander, maar spreek (vanuit verbinding met jezelf) de ander aan. Durf te confronteren, dit op een liefdevolle, respectvolle, verbindende manier. Als je merkt dat het verleden teveel in de weg staat, dan kan het goed zijn om via lichaamswerk het emotioneel probleem op een emotionele manier aan te pakken.

*Komt uit het boek “De stem van je lichaam - Trauma’s helen met je lichaam als gids” van Peter A. Levine